89 γραμμές
8,6 KiB
Markdown
89 γραμμές
8,6 KiB
Markdown
|
+++
|
|||
|
|
title = 'DataBaseInterface για Perl μέρος 2ο'
|
|||
|
|
date = '2000-06-01T00:00:00Z'
|
|||
|
|
description = ''
|
|||
|
|
author = 'Μιχάλης Καμπριάνης(mailto:kabrianis@hellug.gr)'
|
|||
|
|
issue = ['Magaz 24']
|
|||
|
|
issue_weight = 4
|
|||
|
|
+++
|
|||
|
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
|||
|
|
|
|||
|
|
*Σε αυτό το τεύχος συνεχίζουμε την προσέγγιση στον προγραματισμό Perl για Databases μέσω του DBI interface που ξεκινήσαμε στο τεύχος Απριλίου.*
|
|||
|
|
|
|||
|
|
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
|
|||
|
|
|
|||
|
|
Αυτή τη φορά θα ασχοληθούμε με απλά κολπάκια για καλύτερο προγραμματισμό, τα οποία δεν αναφέραμε στο εισαγωγικό άρθρο. Ξεκινάμε:
|
|||
|
|
|
|||
|
|
1. Έλεγχος λαθών
|
|||
|
|
|
|||
|
|
Είχαμε πει στο προηγούμενο τεύχος ότι πρέπει ο προγραμματιστής να ελέγχει το exit status κάθε function που καλεί, για να δει αν πέτυχε ή όχι. Σε περίπτωση
|
|||
|
|
που δεν πέτυχε μπορεί να κάνει κάποιες δουλειές, αλλά συνήθως θέλει να σταματάει η εργασία εκεί. Γι αυτό το DBI παρέχει το RaiseError. Αμέσως μετά τη
|
|||
|
|
σύνδεση (ή και παράλληλα) μπορούμε να θέσουμε τη μεταβλητή RaiseError και τότε, σε κάθε error το πρόγραμμά μας θα σταματάει με ένα die.
|
|||
|
|
|
|||
|
|
Παράδειγμα 1
|
|||
|
|
$dbh=DBI->connect('DBI:Pg:dbname=dbname user=dbuser password=dbpass');
|
|||
|
|
$dbh->{RaiseError} = 1;
|
|||
|
|
|
|||
|
|
Η πρώτη γραμμή, απλά συνδέεται σε μία postgres database, στην βάση με όνομα dbname, με username dbuser και password dbpass. Η δεύτερη γραμμή θέτει τη
|
|||
|
|
μεταβλητή RaiseError όπως λέγαμε. \`Αλλη μία μεταβλητή που μπορεί να τεθεί με αυτόν τον τρόπο, είναι η AutoCommit, για transactional databases. Αν δεν
|
|||
|
|
ξέρετε τι είναι transactional database, καλά θα κάνετε να διαβάσετε το manual της βάσης σας.
|
|||
|
|
|
|||
|
|
2. Απ\' ευθείας ανάθεση αποτελεσμάτων σε μεταβλητές
|
|||
|
|
|
|||
|
|
Εκτός από την παραδοσιακή μέθοδο που είδαμε στο προηγούμενο τεύχος, να τοποθετούμε δηλαδή τα αποτελέσματα σε ένα array (μία στήλη αποτελεσμάτων είναι
|
|||
|
|
αντίστοιχα ένα στοιχείο του array), μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την bind\_columns για να αναθέσουμε τα αποτελέσματα σε ήδη ορισμένες μεταβλητές.
|
|||
|
|
|
|||
|
|
Παράδειγμα 2
|
|||
|
|
$entoli = $dbh->prepare('SELECT phone,name FROM clients WHERE id=?');
|
|||
|
|
$entoli->execute($num);
|
|||
|
|
$entoli->bind_columns(\$phone,\$name);
|
|||
|
|
$entoli->fetch;
|
|||
|
|
|
|||
|
|
Το \$num καθώς και τα \$phone και \$name πρέπει προφανώς να τα έχουμε δηλώσει νωρίτερα. Προσοχή πρέπει να δοθεί στο ότι η bind\_columns δίνεται μετά την
|
|||
|
|
execute. Επίσης όπως βλέπετε δεν χρησιμοποιούμε την fetchrow\_array αλλά την σκέτη fetch για να τραβήξουμε τα στοιχεία από την βάση.
|
|||
|
|
|
|||
|
|
3. Casting και πέρασμα παραμέτρων από πριν Μία άλλη μέθοδος που υποστηρίζει το DBI είναι η bind\_param(). Αυτή δίνει εξ αρχής στην execute τις παραμέτρους που
|
|||
|
|
θα πάρει, δίνoντάς μας την δυνατότητα να κάνουμε και casting.
|
|||
|
|
|
|||
|
|
Παράδειγμα 2
|
|||
|
|
$entoli = $dbh->prepare('SELECT phone,name FROM clients WHERE id=?');
|
|||
|
|
$entoli->bind_param(1, $num, { TYPE => SQL_INTEGER });
|
|||
|
|
$entoli->execute();
|
|||
|
|
$entoli->bind_columns(\$phone,\$name);
|
|||
|
|
$entoli->fetch;
|
|||
|
|
|
|||
|
|
Σε αυτό το παράδειγμα πριν καλέσουμε την execute λέμε στο DBI ότι στο πρώτο placeholder (όπου placeholder είναι το ερωτηματικό, και το πρώτο βγαίνει από το
|
|||
|
|
1 που είναι το πρώτο όρισμα της bind\_param()) θα βάλει την τιμή \$num και θα πει στην βάση μας ότι είναι τύπου Integer. Αυτό σε ορισμένες περιπτώσεις είναι
|
|||
|
|
χρήσιμο, αν και το σε ποιες ακριβώς, αφήνεται ως άσκηση στον αναγνώστη :-) Αν λοιπόν θέλουμε για οποιονδήποτε λόγο να κάνουμε casting, αυτή είναι η μέθοδος
|
|||
|
|
που πρέπει να ακολουθήσουμε.
|
|||
|
|
|
|||
|
|
4. Αποθήκευση παραμέτρων σε hashed array
|
|||
|
|
|
|||
|
|
Αντί για την fetchrow\_array και την fetch που είδαμε πιο πάνω, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και την fetchrow\_hashref() μέθοδο, για να τοποθετήσουμε τα
|
|||
|
|
αποτελέσματα που θα μας επιστρέψει η βάση σε ένα hash.\
|
|||
|
|
Για κάθε γραμμή αποτελεσμάτων που επιστρέφεται από την βάση, δημιουργείται ένα reference σε ένα array που περιέχει το field name σαν κλειδί και την τιμή του
|
|||
|
|
σαν value. Αν κάποιο value είναι Null, τότε επιστρέφεται με τιμή undef. Αυτό προσέξτε το γιατί σημαίνει ότι θα υπάρχει συνδυασμός κλειδί-τιμή στο hash που
|
|||
|
|
θα δημιουργηθεί (ενώ ίσως περίμενε κάποιος να μην υπάρχει καν αυτός ο συνδυασμός εφόσον η τιμή του είναι Null).\
|
|||
|
|
Αυτή η υλοποίηση δημιουργεί περισσότερο overhead στο πρόγραμμά μας απ\' ότι η fetchrow\_array και δεν είναι και πολύ μεταφέρσιμη μεταξύ των διαφορετικών
|
|||
|
|
βάσεων, συνεπώς αν δεν το χρειάζεστε, μην το χρησιμοποιήσετε.
|
|||
|
|
|
|||
|
|
5. Πληροφορίες από την βάση
|
|||
|
|
|
|||
|
|
Μπορούμε να πάρουμε όλα τα αποτελέσματα του select μας με την μέθοδο dump\_results() η οποία καλεί εσωτερικά την neat\_list και τυπώνει τα αποτελέσματα.Aν
|
|||
|
|
δεν δώσουμε παραμέτρους, θα τυπώσει μέχρι 35 χαρακτήρες (\$maxlen=35), μία γραμμή αποτελεσμάτων σε μία γραμμή του output (\$lsep=\'\\n\'), χωρισμένες οι
|
|||
|
|
στήλες με κόμματα (\$fsep=\',\') στο STDOUT (\$fh). Όλα αυτά μπορούμε να τα αλλάξουμε με τις μεταβλητές που ανέφερα.
|
|||
|
|
|
|||
|
|
Η βάση μας δίνει επίσης πληροφορίες για:
|
|||
|
|
|
|||
|
|
- NUM\_OF\_FIELDS (integer)\
|
|||
|
|
Ο αριθμός των πεδίων που θα επιστρέψει το select που έχουμε κάνει prepare.
|
|||
|
|
- NUM\_OF\_PARAMS (integer)\
|
|||
|
|
Ο αριθμός των παραμέτρων που περνάμε στην prepare (αυτά που λέγαμε για Placeholders).
|
|||
|
|
- NAME (reference σε array)\
|
|||
|
|
Ένα reference σε array που περιέχει τα ονόματα των πεδίων. Υπάρχουν αντίστοιχα και οι NAME\_lc και NAME\_uc που επιστρέφουν τα ίδια στοιχεία σε
|
|||
|
|
LowerCase και UpperCase αντίστοιχα.
|
|||
|
|
|
|||
|
|
Όλες οι παραπάνω παράμετροι είναι βέβαια read\_only.
|
|||
|
|
|
|||
|
|
Με αυτό το κείμενο τελειώσαμε την εισαγωγή στο DBI interface της perl. Διαβάστε πάλι την βιβλιογραφία από το προηγούμενο τεύχος και είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε.
|